Met behulp van kennis over de natuur konden sommige beschavingen gebouwen en uitvindingen achterlaten die een doorbraak betekenden in de ontwikkeling van de wetenschap en hun stempel drukten op de menselijke geschiedenis.

De oude Egyptenaren waren bijvoorbeeld de eersten die eenvoudige mechanismen uitvonden zoals een hellend vlak, een hefboom en een blok, die werden gebruikt om enorme stenen blokken tot een aanzienlijke hoogte op te tillen. Ze werden door Egyptische bouwers gebruikt om hun beroemde piramides te bouwen.

Misschien wel de beroemdste uitvinder en onderzoeker uit de oudheid was de oude Griekse wetenschapper Archimedes, die niet alleen het “geheim” van eenvoudige mechanismen onthulde, maar ook een aantal belangrijke natuurkundige ontdekkingen deed die de mensheid tot op de dag van vandaag met succes heeft gebruikt. Hij vond niet alleen voor het eerst de schroef uit, maar onthulde ook de patronen van lichtreflectie door spiegels en nog veel meer. Bovendien bracht Archimedes zijn ontdekkingen meteen in de praktijk. De antieke wetenschapper slaagde er bijvoorbeeld in om een gigantische spiegel te bouwen die werd gebruikt om de hele Romeinse vloot te verbranden die zijn geboortestad Syracuse aanviel. Bovendien gebruikten de oude Griekse architecten, waaronder de beroemde wiskundige Pythagoras, de kennis van de natuur op grote schaal in de architectuur.

De oude Griekse filosoof Aristoteles was de eerste die natuurkunde onderscheidde in wetenschap en filosofie. Hij was het die in de vierde eeuw voor Christus het woord “physis” (“natuurkunde”) uitvond, wat “natuur” betekent. Aristoteles beschouwde natuurkunde als een wetenschap, een tak van de filosofie die alle kennis over de natuur samenbrengt. Bovendien formuleerde Aristoteles, terwijl hij de natuur observeerde, een aantal uitspraken die lange tijd dominant en fundamenteel zijn geweest in het menselijk begrip van de natuur.

Als we het over natuurkundige ontdekkingen hebben, kunnen we niet om de Renaissance heen, de tijd waarin enkele van de meest prominente en majestueuze kunstenaars van de mensheid leefden en werkten, zoals Leonardo da Vinci, Michelangelo, enz. Leonardo da Vinci was bijvoorbeeld de eerste die ‘s werelds eerste luchtvoertuig ontwierp, de structuur van ondergrondse structuren op verschillende diepten ontwikkelde, enz. Tegelijkertijd leefden er ook uitmuntende wetenschappers: Copernicus, Galileo, Bruno, wiens ontdekkingen leidden tot de intensieve ontwikkeling van de wetenschap. Zij waren de eersten die bewezen dat de aarde bolvormig is en rond de zon draait. Ze baseerden hun hypotheses op observatie en experimenteel onderzoek.

I. Newton wordt echter beschouwd als de vader van de natuurkunde als wetenschap, die na het formuleren van een aantal axiomatische aannames de natuurkunde loskoppelde van de filosofie en er een aparte experimentele natuurwetenschap van maakte. De verdere ontwikkeling van de natuurkunde ging vrij snel en intensief. Het volstaat om de namen te noemen van onderzoeksfysici die over de hele wereld bekend zijn en wier ontdekkingen een doorbraak betekenden in de ontwikkeling van niet alleen de natuurkunde maar ook de mensheid: Ampère, Volt, Ohm, Fresnel, Joule, Pascal, Einstein, Edison, Thomson, Lebedev en vele anderen. Onder de nationale wetenschappers zijn de volgende: Korolev, Kurchatov, enz.

Ondanks het feit dat natuurkunde een van de oudste wetenschappen is, ontwikkelt het zich nog steeds actief. Moderne wetenschap en experimentele apparatuur maken het mogelijk om informatie te ontvangen van objecten uit de megawereld (verre planeten en sterrenstelsels) op afstanden van ongeveer m en door te dringen in de diepten van de microkosmos tot de grootte van elementaire deeltjes en de eigenschappen van materie te bestuderen op de schaal van m. Tegenwoordig worden objecten uit de megawereld, waarvan de levensduur ongeveer 13 miljard jaar is, en objecten uit de microkosmos, waarvan de levensduur ongeveer een seconde is, geobserveerd en bestudeerd. Dankzij de prestaties van de natuurkunde kunnen we de wereld waarin we leven beter begrijpen en bestuderen.

The post Wat is natuurkunde, wat bestudeert het? appeared first on Fietsica.

Dit kan worden veranderd door de benodigde apparatuur aan te schaffen en mecenassen of liefdadigheidsinstellingen te vinden om dit te financieren;

Complexe onderwerpen alleen bestuderen binnen de uren die door het schoolcurriculum zijn toegewezen. Het onderwerp lijkt geen verband te houden met de dagelijkse routine, waardoor het moeilijk te begrijpen is voor leerlingen.

Het is nodig om interessante voorbeelden, paradoxen en experimenten te kiezen om de wetten gemakkelijker te onthouden. Experimenten uitvoeren die natuurkundige wetten of formules ondersteunen;

De desinteresse van een docent als hij of zij een onderwerp puur uit een tekstboek leest en niet probeert om het visueel uit te leggen en het te koppelen aan het dagelijks leven. Leraren moeten leren en zichzelf voortdurend ontwikkelen om leerlingen geïnteresseerd te maken in het onderwerp. Het is mogelijk om trainingen te volgen over lesgeven in de moderne realiteit of om bijscholingscursussen te volgen, interessante nieuwe inzichten te zoeken in boeken of methoden op te zoeken op internet.

Hoe kun je van natuurkunde houden?

• Leg je kind uit dat het hele universum werkt volgens de wetten van de natuurkunde. Alles in de wereld is met elkaar verbonden en de natuurkunde bestudeert deze verschijnselen en verklaart ze. Je kunt voorbeelden geven die te maken hebben met de natuur (bijvoorbeeld dat de lichtsnelheid sneller is dan de geluidssnelheid in het voorbeeld van bliksem en donder);
• Levendige experimenten – voorbeelden voor elk van de natuurkundeonderdelen. Dit kunnen experimenten zijn die in de klas of thuis worden uitgevoerd. Sommige verschijnselen kunnen worden geïllustreerd met videomateriaal. Leerlingen nemen graag deel aan experimenten en onthouden daardoor natuurkundige wetten of verschijnselen beter;
• Een gemotiveerde natuurkundeleraar die geïnteresseerd is in het uitleggen van complexe dingen in eenvoudige woorden. Een docent die blijft leren en moderne methoden en technologieën gebruikt in zijn/haar lessen.

Hoe leer je natuurkunde vanaf nul?

• Bestudeer natuurkunde in de hoofdvakken: mechanica, thermodynamica, magnetisme, optica, moleculaire fysica, elektrodynamica en elektrostatica;
• Schrijf de basiswetten en -formules op in een schrift. Bestudeer ze en ondersteun ze met voorbeelden;
• Schrijf de waarden van de belangrijkste grootheden op en bestudeer ze;
• De wetten en formules die je geleerd hebt herhalen. Los problemen op door ze te gebruiken.

Je kunt natuurkunde in je eentje bestuderen, waarbij je alleen vertrouwt op je schoolkennis. Maar een allesomvattende aanpak is effectiever: natuurkundelessen op school + een docent of cursussen + zelfstudie van de stof. Een ervaren docent kan bepaalde onderwerpen snel en efficiënt uitleggen. De student zal het onderwerp sneller begrijpen en beheersen. In dit proces moet men zelfmotivatie niet vergeten, want zonder interesse van de student in het onderwerp zal het erg moeilijk zijn om kennis te verwerven, zelfs met een goede bijlesgever. Om dit te doen, kun je interessante video’s bekijken van verschillende onderdelen van natuurkunde waarin experimenten voorkomen. De leerling kan zelf wat experimenten doen en zien hoe een andere natuurkundewet werkt. In natuurkundecursussen kun je films bekijken en dan verschillende verschijnselen becommentariëren in termen van de werking van natuurkundige wetten.

The post Hoe word je verliefd op natuurkunde? appeared first on Fietsica.

Begrijpelijke natuurkunde vormde de basis voor complexere hypothetische constructies die leidden tot het moderne begrip van de wereld.

Om natuurkunde als wetenschap en de formules die de onderlinge relaties van verschijnselen beschrijven te begrijpen, hoef je alleen maar naar buiten te gaan of uit het raam te kijken. Alle theoretische berekeningen die je in het college hoort, zijn op elk moment zichtbaar.

De val van een steen is de omzetting van potentiële energie in kinetische energie, die de afstand tot de grond aflegt. De spanning van een raamgordijn is het resultaat van luchtmassa’s die op verschillende punten onder verschillende druk bewegen. De gasuitlaat van een auto is een drukactie. Maar als je je vingers in een stopcontact steekt, is het een elektrische stroom.

Dit onderwerp is niet zomaar een paragraaf in een tekstboek of een abstracte opdracht. Alle opgedane kennis moet worden geprojecteerd op de wereld om ons heen en we moeten erover leren in verhouding tot de kennis die we hebben.

Voor het oplossen van natuurkundige problemen is een bepaald algoritme nodig:

• lees de opgave zorgvuldig, zoek uit welke onderdelen van de natuurkunde erbij betrokken zijn;
• schrijf de voorwaarde correct op, zet alle meeteenheden om naar het SI-stelsel: kilometers naar meters, grammen naar kilogrammen;
• Houd een lijst met bekende formules bij de hand. Kies daaruit de formules die nuttig kunnen zijn;
• de tabellen met constanten gebruiken (lichtsnelheid, dichtheid van stoffen, gasconstante, golflengte, volume van 1 mol van een ideaal gas);
• herinner je de wetten die de interactie van de voorgestelde grootheden beschrijven (ze kunnen zowel uit de eerste delen van de wetenschap als uit de kwantumfysica komen);
• ze met behulp van formules combineren om het uiteindelijke antwoord te vinden;
• berekeningen uitvoeren en de meeteenheid van de vereiste grootheid afleiden.

The post Hoe begrijp je natuurkunde en de formules? appeared first on Fietsica.